Cennetimsin…

Cennetimsin…
Ayrılıklar azabın…

Seninle sensizlik arasında
gidip, hiç durmadan dönüyorum,
kaderine giremiyorum
gitmek istiyorum, gidemiyorum
öyle bağlanmışım ki;
yine yalın ayak Firdevs’e,
Sana yürüyorum…

Hüznün gözlerim oluyor,
Sende kayboluyorum
gördüğüm tek Sensin
unutuyorum bütün dünyayı…
Nefes aldığım hayat
uçsuz bucaksız kainatsın…

Saymakla sona ermiyor adın
bazen kaç binincidesin,
sonrası?
Sayıları şaşırıyorum
bitmiyor, bitiremiyorum…

Değil seni,
sesini, güzel yüzünü
nasıl unuturum?
Gonca dudaklarını,
sakladığım saçının tek telini…

Ruhuyla hayatımdan hiç çıkmayan Sen;
yetmiyorsun artık,
çık rüyalarımdan!

Nigar sevgili,
gel artık gurbetten,
olmuyor, unutamıyorum…
Her gün doğuşunda yaşadığım
yeniden bir ölüme dayanamıyorum…

Ne olur o güzel nefesinle
sev, şad et beni…
Bitsin hüznün,
doyamadığım kokuna hasretim…

Orhan Çimen

Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.