Kapısında uyumalıyım kalbinin

Gün geliyor hayalin bir ısırgan
hüznün keskin elmas parıltısında
kuşkulara bırakır fırtınaları dinletirsin
körüklenmiş alevlerde yanar yalnızlığım
bazen gözlerinde deniz olur zaman
maviler kaybolmasın  isterim
çocuk  merhametini görürüm
leylak zarafetindeki yüreğinde
açlığında mahzun gönlüm
dokunsa gezinse başımda isterim
o yakut o zümrüt parmakların
sahrada kaybolmuş ceylanım
gecelerde korkulara kapanırım
kapısında  uyumalıyım  kalbinin
yavaşça aralamanı beklerim
her sabah iniltilerime uyanırım…
Orhan Çimen
Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.