Gün geliyor hayalin bir ısırgan
hüznün keskin elmas parıltısında
kuşkulara bırakır fırtınaları dinletirsin
körüklenmiş alevlerde yanar yalnızlığım
bazen gözlerinde deniz olur zaman
maviler kaybolmasın isterim
çocuk merhametini görürüm
leylak zarafetindeki yüreğinde
açlığında mahzun gönlüm
dokunsa gezinse başımda isterim
o yakut o zümrüt parmakların
sahrada kaybolmuş ceylanım
gecelerde korkulara kapanırım
kapısında uyumalıyım kalbinin
yavaşça aralamanı beklerim
her sabah iniltilerime uyanırım…
Orhan Çimen