Neslihan

Lale mi desem
Adına?
Sümbül, Menekşe, yoksa Nergis miydi?
Sarıydı yaprakları
Yasemindi hatırladım…
Hatıra defterinde
Satır aralarında
Çok uzaklarda
Şehla bakışlarında
Takılı kalmıştım
Bir zamanlar
İsmimi söyleyen o ses
Ezberimden çıkmamış
Güzel bir çiçekti;
Neslihan…
Unutturmuyor istesem de
Öyle baskın ki;
gül bahçelerinin goncası
Her adımda dize dize de olsa
çiçeklerin renkleri
Yalın ayak ruhumun ebedi
Tek kaderi;
Mektuplar öyle yalın
Sözler o kadar basit
Kalıyorlar ki; seni anlatan
Zaman ötesinde yaşanan
Küçücük daracık yalnız sen ve ben
Bir beden sokuluyorum
Dokunuyorum saçlarına
Orada fısıldıyorum
Hiç bitmeyen
Amansız sevdanı
Kelimeler orada anlamlı
Kokunda sarhoşum
Her zerresinde sıcaklığını
Dokundukça anlıyorum tenine
Neden hiç terk edemeyeceğimi
Sen varken yanımda
Yazamadım ki
Yayınlanmamış şiirindeki gibi
Yaşıyorum seninle anı…

Orhan ÇİMEN

Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.